Geschiedenis

1914 – 1927

In de eerste wereldoorlog werden sommige gewonden naar Engeland verscheept om er even op adem te komen. Daar brachten Amerikaanse zendelingen Ralph en Edith Norton Gods boodschap van liefde onder vluchtelingen en soldaten. Op 29 november 1914 kwam de eerste Belgische vluchteling tot geloof. Op 20 juli 1915 vraagt Pierre de Wallens, een jonge Belgische soldaat, een pak evangeliën voor zijn kameraden in de loopgraven. De vele contacten waren de aanleiding om in 1916 een clubhuis te openen. Honderden soldaten bezochten dit clubhuis en met Kerst werden er vijfentwintigduizend pakketten verzonden naar het front. Ralph Norton bracht een bezoek aan het front en ontmoette er koningin Elisabeth. Zo kwam hij in contact met hooggeplaatste personen. De stafchef van het Belgisch leger, generaal Galais, kwam met heel zijn gezin tot geloof.

Op 17 december 1918 staken Ralph en Edith het Kanaal over en werd in de Voorlopig Bewindstraat 17 een gebouw gehuurd, waar in september 1919 de Franstalige bijbelschool werd opgericht en in januari 1922 de Nederlandstalige opleiding. Dominee Mietes, één van de eerste afgestudeerden aan de Nederlandstalige bijbelschool, deed in 1925 evangelisatiewerk in de volkswijk de ’Muide’. In de zomer van 1927 kwam er een grote tentcampagne op het St.-Pietersplein. Er kwamen veel mensen tot geloof.

Zendingswerkers zochten naar een geschikt onderkomen voor deze jonge kerkgemeenschap. Op een dag viel hun oog op de Nederkouter 11, een kanjer van een gebouw en eigendom van een Vlaming die vele jaren verbleven had in Amerika en dringend terug wou gaan. Omdat geen kandidaat-kopers opdaagden bleef de koopsom onwaarschijnlijk laag. De Nortons hadden net een belangrijke gift ontvangen die voldoende was om het gebouw aan te kopen. De gigantische woning, die ooit nog eigendom geweest was van koning Leopold II, werd herdoopt in ‘Evangelisatie-Tempel’, ‘Temple Evangelique’. De evangelische kerk van Gent had een eigen plekje.

1927 – 1977

In 1927 werd het gezin Van Lierop bereid gevonden om als predikantenechtpaar te werken in Gent. Bernard Van Lierop was reeds in de veertig en had zes kinderen. Hij was een vaderlijk figuur die zijn werk in de kerk zeer ter harte nam. Onder zijn bezielende leiding groeide de kerk in die dagen tot een zeventigtal gelovigen. Elke vrijdagmorgen kwam hij de Belfortstraat afgereden en stelde hij zich op aan de St-Jakobskerk met een opvouwbaar tafeltje waarop Nieuwe Testamenten en foldertjes lagen. Toespraken hield hij niet, wel begon hij gesprekken met voorbijgangers over het evangelie. ’s Zondags waren er twee diensten. Als er een kerklid ontbrak, ging hij die ’s maandags met zijn fiets opzoeken.

In 1940, aan het begin van de tweede wereldoorlog, mocht de kerk Jacob Servaas, een Zeeuw uit Yerseke, en Aline d’ Amour, afkomstig uit Poperinge, verwelkomen. Ze kregen tien kinderen, waarvan er zeven in leven bleven. Het was geen gemakkelijke tijd om met een karig loon een gezin met zeven kinderen te onderhouden. Niemand had het breed in die dagen. Soms kwam er hulp in natura: groenten, een kip of een stukje leder, want Jacob Servaas herstelde zelf de schoenen van zijn kinderen. Soms werd er ook wat geld toegestopt.

In 1958 werd het gebouw aan de Nederkouter verkocht. Met de opbrengst werd de burgerswoning in De Burgstraat 13 aangekocht. De huidige kerkzaal werd gebouwd in de tuin achter het huis.

In 1969 stelde men de Nederlander Arie Adrianus Kleijne aan als nieuwe ‘voorganger’. Arie Kleijne bleef er acht jaar (1969-1977). Door intens werken en het voeren van allerlei evangelisatiecampagnes bloeide de kerk op tot meer dan honderd mensen die de zondagsdiensten bijwoonden.

1977 – heden

In 1977 kwamen André en Lies Hofer zich inzetten in Gent. André Hofer decentraliseerde verschillende taken, zodat velen de kans kregen hun verantwoordelijkheid op te nemen. Meerdere kerkleden werden ingeschakeld om taken uit te voeren die vroeger alleen maar door de ‘voorganger’ konden gedaan worden. Veel jonge mensen vonden hun plaats in de evangelische kerk van Gent. Er werden ook verantwoordelijken of ‘oudsten’ aangesteld. Zij verdeelden de taken, zodat de kerk niet louter afhankelijk was van de ‘voorganger’.

In september 1987 organiseerde men ook samenkomsten in Nieuw Gent. Iedereen werkte mee om elke zondag op twee plaatsen de ‘eredienst’ te verzorgen. Zo ontstond de ‘dochterkerk’ te Zwijnaarde met wie de band tot op heden gebleven is. Eind jaren tachtig kwam er met Leo en Anneke Proot extra energie in de kerk. Met veel structuur en orde bloeide de kerk verder. Er waren tal van activiteiten: avonden voor belangstellenden, evangelisatiecursussen, bijbelstudieavonden, muzikale avonden, bidstonden, enz. De kracht van verschillende kleine groepen werd aangeboord.

Vanaf 2000 ontstonden er onder leiding van Luc De Baere, Kris Medart en Jackie Vereecken nieuwe initiatieven. De eerste aanzet was het vieren van het 75-jarig bestaan in 2002 met pannenkoekennamiddagen tijdens de Gentse Feesten. Het werd een samenbindende traditie. Voor de jongeren ontstond de ‘TIMO-clubs’, een brede jongerenwerking die ondertussen erkend is door de stad Gent. Ook op andere vlakken kwam er samenwerking, vooral met evangelische-protestantse kerken in het Gentse.

Op 16 december 2015 ontving de evangelische kerk overheidserkenning. Daardoor kon in 2017 een vanuit de overheid bezoldigde predikant worden aangesteld. Het was de Nederlander Erwin Lieftink die hiervoor aangeworven werd en het bestaande team versterkte. Zijn gezin werd één van de vele jonge gezinnen die voor een verjonging en een nieuw elan zorgden in de kerk.

De evangelische kerk probeert tegenwoordig in te spelen op de hedendaagse uitdagingen. De sterk veranderende maatschappelijke ontwikkelingen brengen haar ertoe na te denken over haar missie in een verstedelijkte omgeving. Ze wil een kerk zijn met liefde voor God en voor de naaste, een kerk waarin iedereen welkom is en een kerk die wil bijdragen aan een goede buurtwerking.